Kanser adalah satu diagnosis penyakit kesan daripada ketidakseimbangan replikasi dan tindak balas sel dalam badan.

Ia bukanlah satu diagnosis yang mudah diterima oleh pesakit jika dibandingkan dengan penyakit lain seperti masalah jantung dan kencing manis. Ini berikutan potensi kesembuhannya yang sering dikaitkan dengan peratusan rendah dan risiko kematian yang tinggi.

Kanser boleh dialami oleh orang dewasa dan kanak-kanak. Ia merupakan penyakit yang tidak mengenal usia dan kebanyakannya tidak menunjukkan gejala yang jelas.

Namun, penyakit ini berbeza dengan orang dewasa, ia tidak mempunyai kaitan yang kuat dengan faktor risiko persekitaran atau gaya hidup.

Kemajuan teknologi masa kini telah meningkatkan jangka hayat dan kualiti hidup kanak-kanak yang didiagnosis dengan masalah kanser. Sebagai contoh, kanser leukemia limfoblastik akut yang lazim dialami dalam kalangan kanak-kanak dianggap sebagai kanser yang tidak mempunyai penawar pada tahun 1950-an.

Namun, kini, rawatan kemoterapi telah meningkatkan kebarangkalian sebanyak 90% bagi kanak-kanak untuk hidup dalam tempoh masa 5 tahun selepas diagnosis. Majoriti kanak-kanak tersebut akan sembuh daripada kanser terbabit.

Walau bagaimana maju teknologi perubatan sekalipun, tidak dinafikan bahawa diagnosis kanser dalam kalangan kanak-kanak sememangnya berat untuk diterima oleh pasangan suami isteri. Bukan senang tau seorang ibu hendak melahirkan anak. Kini mereka terpaksa menerima dugaan yang lebih besar.

Kanser bukan sahaja mempengaruhi pesakit, malah individu di sekeliling mereka turut merasai bahangnya. Elisabeth Kubler-Ross pernah cuba untuk menerangkan 5 fasa ratapan (stages of grief) bagi mereka yang menerima diagnosis kanser.

-Penafian (Denial)
-Kemarahan (Anger)
-Tawar-menawar (Bargaining)
-Kemurungan (Depression)
-Penerimaan (Acceptance)

Namun, sebahagian besar daripada mereka yang mempunyai anak dengan masalah kanser kebiasaannya cenderung untuk memberikan perhatian yang tidak berbelah bahagi bagi membantu merawat penyakit tersebut. Ini bermakna tempoh 5 fasa ratapan itu pendek berbanding dengan pesakit dewasa yang menerima diagnosis kanser.

Dalam konteks kanser kanak-kanak, ibu bapa memainkan peranan penting dalam menentukan penerimaan anak terhadap diagnosis kanser.

Tiada kata-kata yang sesuai bagi menerangkan betapa tidak stabilnya emosi mereka ketika melihat anak mereka yang sedang melalui rawatan kanser.

Rawatan tersebut boleh memberikan kesan sampingan yang teruk seperti mual, muntah dan keguguran rambut.

Walaupun nasihat dan petua bagi mempersiapkan ibu bapa untuk menghadapi cabaran tidak membantu sepenuhnya, namun ia boleh meringankan bebanan emosi mereka.

Berikut merupakan tip yang boleh diamalkan bagi mereka yang mempunyai anak dengan masalah kanser.

-Kaji dan cari maklumat berkenaan dengan rawatan dan cara penjagaan anak dengan masalah kanser
-Jika terdapat kekeliruan maklumat, tanyakan kepada doktor anda bagi memastikan maklumat tersebut mempunyai sumber yang boleh dipercayai
-Jangan cuba untuk menghadapi dugaan kanser ini berseorangan. Luahkan perasaan anda kepada ahli keluarga terdekat atau dapatkan bantuan profesional bagi memenuhi keperluan emosi. Ingat, tahap penerimaan anak anda bergantung kepada sikap anda terhadap diagnosis kanser tersebut

Jika anda bekerja, jangan malu untuk meminta bantuan daripada ahli keluarga anda bagi menjaga anak anda

Kebanyakan ibu bapa terlalu memberikan perhatian kepada kebajikan anak yang didiagnosis kanser sehingga terlupa akan kebajikan diri sendiri. Sekali-sekala, tidak salah untuk anda keluar berjalan-jalan, membeli-belah atau menonton wayang. Ia penting untuk memastikan kesihatan mental anda berada pada tahap yang baik. Penjagaan kanak-kanak kanser ibarat larian maraton. Perjalanannya masih jauh maka penting untuk anda mempunyai stamina yang mencukupi

Sertai perbincangan meja bulat atau kumpulan ibu bapa yang turut mempunyai anak dengan masalah kanser. Minta nasihat, tunjuk ajar dan berikan tip bagi mereka yang memerlukan

Minta maklumat atau bantuan daripada organisasi bukan kerajaan yang berkaitan dengan kanser. Jika anda memerlukan bantuan kewangan bagi membiayai rawatan kanser, rujuk syarikat insurans anda, baitulmal atau jabatan kebajikan masyarakat

Pada suatu masa dahulu, diagnosis kanser dalam kalangan kanak-kanak ibarat hukuman mati. Walau bagaimanapun, teknologi perubatan menjadi semakin canggih saban tahun dan kini, 80% daripada kanak-kanak yang didiagnosis boleh hidup dalam jangka masa panjang.

Perkara ini berlaku hasil daripada kajian dan pemahaman yang mendalam oleh ahli akademik terhadap subjek kanser. Kesan sampingan rawatan kanser juga berada dalam keadaan terkawal. Kini, mereka yang mengalami simptom teruk hayalah segelintir daripada populasi yang menerima rawatan kanser.

Suatu ketika dahulu, mereka yang menjalani rawatan kanser limfoma Hodgkin berisiko untuk mendapat kanser perut. Kini, risiko itu berada pada tahap minimum dan mereka yang mengalami kanser terbabit mempunyai kadar peratusan 83% untuk hidup dalam jangka masa panjang.

Kebanyakan kanser kanak-kanak mempunyai kebarangkalian untuk sembuh yang tinggi jika didiagnosis pada peringkat awal. Perkara ini bergantung kepada tahap kesedaran ibu bapa bagi mendapatkan rawatan ketika si kecil mengalami simptom yang tidak jelas menunjukkan jenis penyakit yang dialaminya.

Sebagai contoh, mereka yang mengalami leukemia boleh mendapat simptom lebam. Kebanyakan ibu bapa memandang ringan akan masalah ini dan jika mereka risau sekalipun, mereka lebih cenderung untuk berubat dengan menggunakan kaedah tradisional.

Ibu bapa perlu tahu bahawa jika anak dibawa kepada doktor dan didiagnosis kanser pada peringkat awal, kebarangkalian untuk mereka hidup lebih lama atau sembuh sepenuhnya adalah bergantung tinggi kepada jenis kanser.

Tidak kiralah kanser apa sekalipun, jika dibawa lambat untuk mendapatkan rawatan, risiko kematian berada pada tahap yang tinggi.

Kanser bukanlah penyakit yang mudah untuk didiagnosis. Tanpa pemeriksaan doktor dan ujian makmal, kebarangkalian untuk terlepas pandang akan masalah kanser tersebut tinggi.

Ini boleh mengakibatkan ibu bapa lambat mendapatkan rawatan untuk anak mereka sekali gus meningkatkan risiko kematian mereka.

Bersempena dengan Hari Kesedaran Kanser Kanak-kanak Sedunia, marilah bersama-sama kita raikan kejayaan ibu bapa dan anak yang berjaya menempuhi kehidupan mereka ketika diduga dengan diagnosis penyakit kanser.

#kempensihatpama

Sumber: Hello Doktor

Tindakan memberikan bayi bijirin yang dicampurkan dengan susu menerusi botol boleh menyebabkan tersedak susu. Ini juga boleh meningkatkan risiko terjadinya jangkitan pada paru-parunya.

Keadaan bayi tercungap-cungap dan badannya bertukar menjadi biru adalah tanda-tanda dia sedang tersedak susu. Ia berlaku apabila bayi tidak dapat menghisap puting dan menelan susu dengan baik.

BAYI BERISIKO UNTUK MENGALAMI TERSEDAK MAKANAN & MINUMAN

Bagi mama dan papa yang mempunyai bayi yang berisiko tersedak susu ini diharapkan berhati-hati.

Ia boleh terjadi kepada bayi dan kanak-kanak seperti berikut;

• Bayi yang mengalami keabnormalan pada struktur oral saluran penelanan dan pernafasan seperti klef bibir lelangit
• Bayi yang mengalami kelewatan perkembangan global
• Bayi yangmenghadapi masalah neurologi seperti Cerebral Palsy atau Down Syndrome
• Bayi yang mempunyai masalah perubatan yang kompleks iaitu masalah jantung kongenital, paru-paru dan ginjal.

BOLEH AKIBATKAN PNEUMONIA

Antara risiko yang berlaku apabila bayi atau kanak-kanak tersedak  ialah jangkitan pada paru-paru atau pneumonia kerana semasa tersedak susu yang diminum boleh memasuki salur pernafasan bayi. Masalah ini berkait rapat dengan perkembangan kemahiran bayi menghisap.

KEMAHIRAN MENGHISAP

Kemahiran menghisap  adalah satu kemahiran yang wujud pada bayi sejak lahir dan mencapai tahap matang secara berperingkat sehinggalah bayi berumur dua tahun.

Perkembangan kemahiran ini bergantung kepada perkembangan neurologi bayi serta pembelajaran melalui pengalaman.

Bayi yang baru dilahirkan hanya boleh menghisap dan menelan cecair kerana perkembangan kemahiran menghisap masih belum cekap. Bayi boleh disusukan dengan baik dan selamat dengan adanya kombinasi tindak balas refleks yang membantu mereka mengesan, menghisap dan menelan susu.

Bayi akan menunjukkan refleks  gag (seakan-akan ingin termuntah) apabila objek seperti sudu, makanan pepejal diletakkan jauh ke dalam mulut. Refleks ini membantu mencegah bayi daripada menelan makanan atau objek yang boleh menyebabkan bayi tercekik atau tersedak.

JANGAN CAMPUR SUSU BAYI DENGAN BIJIRIN

Disebabkan kewujudan reflex ini, bayi hanya boleh diberikan jenis makanan selain cecair selepas mencapai usia 6 bulan.

Oleh itu, tindakan ibu bapa mencampurkan bijirin ke dalam susu formula bayi dan diberikan menerusi botol susu di mana lubang putingnya dibesarkan membahayakan dan boleh menyebabkan bayi mudah tersedak. Ia cecair likat yang mungkin sukar untuk ditelan bayi kecil.

SISTEM PENGHADAMAN BAYI MASIH BELUM MATANG

Tambahan pula, sistem penghadaman bayi masih belum matang untuk memproses makanan pejal. Tunggu sehingga bayi mencecah usia enam bulan sebelum memberikan mereka makanan pejal/ pelengkap.

Susu ibu boleh disimpan dalam pelbagai cara diantaranya dengan menggunakan botol plastic BPA-Free, botol kaca atau plastik menyimpanan susu ibu BPA-Free. Terdapat pelbagai ciri-ciri penting yang harus ditekankan di dalam pemilihan botol plastik untuk tujuan penyimpanan susu ibu.

Faktor yang paling penting jika susu ibu disimpan di dalam botol plastik adalah ia mestilah diperbuat dari bahan BPA-FREE. Bisphenol A (BPA) adalah bahan kimia yang digunakan untuk menghasilkan produk plastik polycarbonate. Ia digunakan sebagai bahan untuk mengeraskan plastik dan mencegah bakteria dari membiak ke dalam makanan.

Banyak kajian yang dibuat menunjukkan kemudaratan ke atas penggunaan bahan BPA. BPA boleh melarut ke dalam susu apabila ia didedahkan kepada kepanasan yang boleh membahayakan kesihatan bayi seperti apabila botol dipanaskan, disteril atau apabila ada kesan calar di dalam botol.

Di Malaysia, kebanyakan botol susu dan botol penyimpanan susu adalah dari bahan BPA-FREE. Kebiasaannya jangka hayat botol BPA-FREE adalah sekitar 6 bulan atau lebih bergantung kepada keadaan botol. Jika botol ada kesan calar atau berubah warna, ia perlu ditukar segera.

Bila botol penyimpanan susu harus ditukar?

#1 Kesan calar

Kesan calar pada botol boleh menyebabkan pembiakan bakteria berlaku pada kawasan yang bercalar dan sekaligus boleh mencemarkan susu yang disimpan. Pembebasan bahan kimia juga boleh berlaku jika terdapat kesan tercalar di kawasan dalam botol susu.

#2 Warna Botol

Warna botol bertukar menandakan telah sampai masa untuk menukar kepada botol yang baru. Kebiasaannya botol bertukar warna disebabkan oleh kekerapan steril secara stim atau menggunakan air yang menggelegak. Pemanasan yang terlampau untuk memanaskan susu juga boleh menyebabkan botol bertukar warna dan dikhuatiri boleh membebaskan bahan kimia dari plastik.

#3 Bau Botol

Jika ada bau yang kurang selesa pada botol, elok ditukar kepada botol yang baru kerana dikhuatiri ada bakteria atau kulat membiak yang menyebabkan bau.

Botol yang tidak digunakan lagi boleh disimpan untuk anak seterusnya hanya jika botol masih elok, tiada kesan calar, tiada perubahan warna, tidak disteril dengan kerap dan tiada bau kurang enak dari botol. Jika ada salah satu dari ciri yang dinyatakan tadi, botol tidak boleh digunakan semula.